مفهوم دشمن دشمن خارجی و دشمن داخلی
مفهوم دشمن
دشمن خارجی و دشمن داخلی
دو خطر عمده اسلام را تهدید میکند که یکی خطر دشمنان خارجی و دیگری خطر اضمحلال داخلی است. دشمن خارجی یعنی کسی که از بیرون مرزها ، با انواع سلاح ها موجودیت یک نظام را با فکرش و دستگاه زیر بنایی عقیدتی اش و قوانینش و همه چیزش هدف قرار میدهد.
دشمن و آفت دوم ، آفت اضمحلال داخلی است ؛ یعنی در درون نظام ، که این ماله غربی ها نیست ؛ این ماله خودیهاست. خودیها در یک نظام ممکن است ، بر اثر خستگی ، بر اثر اشتباه در فهم راه درست ، بر اثر مغلوب احساسات نفسانی شدن و بر اثر نگاه کردن به جلوه های مادی و بزرگ انگاشتن آنها ، ناگهان در درون دچار آفت زدگی شوند. این البته خطرش بیشتر از خطر اولی است.
اسلام برای مقابله با هر دو آفت ،علاج معین کرده و جهاد را قرار داده است . جهاد ، مخصوص دشمنان خارجی نیست (( جاهد الکفار و المنافقین )) منافق ، خودش را دردرون نظام قرار می دهد. لذا با همه ی اینها باید جهاد کرد. جهاد ، برای دشمنی است که می خواهد از روی بی اعتقادی و دشمنی با نظام ، به آنها هجوم بیاورد. همچنین ، برای مقابله با آن تفکک داخلی و از هم پاشیدگی درونی ، تعالیم اخلاقی بسیار با ارزشی وجود دارد که دنیا را به طور حقیقی به این میشناساند و می فهماند که (( اعلموا انما الحیوه الدنیا لعب و لهو و زینه و تفاخر بینکم و تکاثر فی الاموال و الاولاد )) ؛ یعنی این زر و زیورها ، این جلوه ها و این لذتهای دنیا اگر چه برای شما لازم است ؛ اگر چه شما ناچارید از آنها بهره ببرید اگر چه زندگی شما وابسته به آنهاست و در این شکی هم نیست و باید آنها را برای خودتان فراهم کنید ؛ اما بدانید که مطلق کردن اینها و چشم بسته به دنبال این نیازها حرکت کردن و هدفها را به فراموشی سپردن ، بسیار خطرناک است.
